Het faillissement van het amateurvoetbal

Gepost door:Remy // 2015-02-12 00:00:00 // 4340 keer bekeken

De winterstop is voorbij. De jaarlijkse trainerscarrousel is weer losgebarsten en menig club zal in augustus aantreden met een nieuwe oefenmeester. Een beetje handige trainer inventariseert zijn oude inboedel om zo te kijken of er nog wat valt mee te sprokkelen naar zijn volgende club.

De eerste verbazing die drie jaar geleden tot mij kwam was dat amateurvoetbal geen amateurvoetbal meer is. De euro�s vliegen je rond de oren en spelers vragen bedragen waar je steil van achterover slaat. Ik geef u een klein kijkje in de keuken van het amateurvoetbal.

Ik ben opgegroeid met de gedachte dat je aan amateurvoetbal doet voor je plezier, en dat je met enig talent terecht kan komen bij een beter cluppie. Niets is minder waar in wat zich in de huidige tijd amateurvoetbal noemt.

De winstpremie, die meestal tot enkele tientjes beperkt blijft, was mij al langer bekend. Als je een goede maand hebt, waarin de katers van zaterdag beperkt blijven tot een bonkend hoofd tot maximaal 12.00u zondagmiddag, kun je toch pak �m beet 120 euro in je zak stoppen aan premies. Een leuk extraatje, lekker om in de kantine via de recyclemanier terug te laten vloeien in de clubkas. Hier stopt het sprookje echter.

Vijfde klasse amateurs, caf�teams�, dan denk je aan mannen met een ziekenfondsbrilletje op en gasten met lillend buikvet. Dan hebben we het nog niet gehad over keepertjes van 1 meter 60 groot en tegelijkertijd net zo breed. Bij het opspringen is het de kunst er snel een sigarettenvloeitje onder te steken. Het plaatselijk bejaarde echtpaar verzorgt de kantine en een oud baasje van tegen de 80 zie je de verweerde hoekvlaggen wegzetten en de doelnetten controleren. Met een rinkelende sleutelbos aan zijn broek als een ware cipier van zijn terrein. Met een doorrookte stem vertellende dat de bekertjes in de kleedkamer vaker naast dan in de vuilbak belanden. Zoals je al doorhad lijkt het niet heel erg aansprekend om 21 jonge mannen op de been te krijgen om op zondag 14.30u in de krochten van het amateurvoetbal een wedstrijdje te spelen.

Niets is minder waar. Aanmeldingen om te mogen spelen bij RBC bleven maar binnenkomen. Meer dan 160 spelers heeft onze trainer de afgelopen drie jaar aan zijn bureau gehad. Daadwerkelijk zijn er maar 39 spelers bij RBC geweest die hier hebben gespeeld. Goede voetballers uit hogere klassen belden de telefoon plat van onze trainer. Namen die je de revue hoorde passeren waren van zeer gerenommeerde spelers uit het West-Brabantse amateurvoetbal. Doordat de spelersgesprekken meestal plaatsvonden in een iets te decadent hotel, omdat we nog helemaal geen locatie hadden om te spelen, kreeg je al het gevoel of je in een B-film acteerde en dat het wachten was tot de speler samen met Mino Raiola in diens Mercedes A-klasse voor de deur zou stoppen. Na een korte sociale conversatie werd er te kennen gegeven dat men graag voor onze oranje-witten uit wilde komen. Voor 1000 euro (!) in de maand was alles in kannen en kruiken en kwam hij graag naar ons toe. Of het bruto- of nettobedragen bedroeg is onduidelijk, maar je kunt begrijpen dat dit gesprek snel klaar was. RBC lijkt de goudzoekers aan te trekken. We zijn immers een ex-BVO-club en er wordt gedacht dat hier een kaart ligt naar de onvindbare schatkelder van Toetanchamon. De werkelijkheid is totaal anders, als je bedenkt dat de penningmeester zo nu en dan een expeditie opzet opzoek naar geld in alle kieren en gaten die er zijn om de huur, gas, water, licht en de andere vasten lasten te betalen.

Ik sprak laatst een amateurspeler en legde mijn afkeer uit tegen de immens hoge bedragen die in het amateurvoetbal omgaan bij vele andere clubs. Contributies gaan bij menig club omhoog, trainen kan bijna al niet meer omdat er geen ruimte voor je is. Niet te lang douchen want dat kost veel en neem vooral je eigen voetballen mee. Na zo�n ALV is er qua contributieverhoging geen weg meer terug. �Dit is omdat de gemeente alles onbetaalbaar maakt voor het onderhoud van het sportcomplex� is het verweer. Het geld moet ergens vandaan komen. Na al deze noodmaatregelen om de club de eigen broek op te laten houden kun je immers nog leven met contributieverhoging, maar als je op dat moment een uitgerangeerde net-niet-profvoetballer het terrein op ziet komen die doodleuk een duizendje of zeven in zijn zak stopt hoor je het bestuur daar niet over. De mensen die wel hart voor hun amateurclub hebben worden belazerd waar ze bij staan. Voorzitters in het amateurvoetbal zijn de Silvio Berlusconi�s op hun niveau. Ze steken elkaar de loef af, smijten met het geld van de club om maar zo hoog mogelijk te komen met hun clubje. Laatst meldde een oude bekende zich aan bij RBC. 18.000 euro per jaar vroeg hij. Volgens hem kon onze trainer het wel regelen bij de stadioneigenaar om dit op te hoesten. Belachelijke bedragen. Bij de zeer korte onderhandelingen bleek de vraag en het aanbod �een beetje ver� uit elkaar te liggen. Van 18.000 euro per jaar incasseren, naar 180 euro contributie betalen met een mooie tas en trainingskit erbij. Een andere club kon wel een plaatselijke oligarch vinden die dit fortuin wilde betalen.

Er zijn plekken waar de trainers 35.000 euro per jaar kunnen verdienen, dit om drie keer in de week twee uurtjes te trainen en op zondag ongeveer ook een uur of 2,5 aanwezig te zijn. We hebben het hier niet over de Topklasse, Jupiler League of de Eredivisie. Deze bedragen worden betaald bij een lokaal, nietszeggend clubje. De verbazing spreekt voorzich dat je met je hobby toch even anderhalf keer modaal verdient met tegen een balletje trappen. Jan met de pet werkt er vijf ploegendiensten voor, af en toe kijkend naar foto�s van z�n kinderen omdat hij ze zo weinig ziet. Er lopen spelers tussen die tussen de 10.000 euro en 40.000 euro verdienen om tegen een balletje aan te trappen. De spits uit de zondag derde klasse met 21 goals op zijn naam biedt zijn diensten aan voor 3.000 euro per jaar. Het amateurvoetbal is verziekt tot op het bot. Geld is wat de klok slaat en het opent alle deuren.

Met trots kunnen wij in ieder geval zeggen dat al onze spelers voor de eer en de glorie hebben gekozen, en af en toe een zak met geld hebben laten staan om dit project pro deo tot een succes te maken. Profvoetballer zullen de meesten wel niet worden, betaald voetballer des te meer.

Ingestuurd door Michael van der Aa